ได้มีโอกาสเขียนทบความเล่นๆอีกครั้งแล้วสินะ ก็สวัสดีครับผม เริ่มปี 2015 ขอบันทึกโน๊ตจักรยานไว้ซะหน่อย พอเอาไว้เตือนความทรงจำ ของผู้เขียนเอง
จากการที่ได้เริ่มปั่นจักรยานมาตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว มาถึงปัจจุบันมันเหมือนเราถูกดูดเข้าไปในโลกอีกโลกหนึ่ง ซึ่งถ้าใครไม่โดนก็จะไม่รู้สึกอะไร นั่นคือโลกของ จักรยาน
กิจกรรมหนึ่งของบรรดานักปั่นที่เข้ามาสู่เส้นทางจักรยานที่ทุกคนจะได้สัมผัสนั่นก็คือกิจกรรมการปั่นกลุ่มขนาดใหญ่ ซึ่งมีทั้งกิจกรรมการปั่นรณรงค์ไปจนถึงการแข่งขัน ซึ่งมันคือเป้าหมายของนักปั่นแทบทุกคนที่อยากจะสัมผัสสักครั้งหรืออาจจะแทบทุกครั้งที่มีโอกาส เป้าหมายของนักปั่นสมัครเล่นอย่างเราก็เพียงแค่ได้ทะลุขีดจำกัดของเราเองในการเข้าเส้นชัยซึ่งแม้นว่าอันดับที่เหรียญนั้นมันไม่ได้ใกล้เลยแต่เราชนะใจตัวเราเองแล้วจริงๆ
ตัวผมเองได้เข้าร่วมกิจกรรมในพื้นที่ใกล้เคียงแทบทุกรายการที่ทราบข่าว ซึ่งในทุกๆปีก็จะเข้าร่วมแข่งขันอย่างน้อยหนึ่งรายการ ในการแข่งขันในแต่ละรอบเป้าหมายเราก็เริ่มที่จะขยับขึ้นไปตามกำลังขาที่มีการพัฒนาขึ้นมา ในครั้งแรกๆก็แค่ขอให้ถึงปลายทาง ในปีนี้ เป้าก็เปลี่ยนเป็น ขอเข้าอยู่ในกลุ่มนำบ้างเถอะนะ ซึ่งก็ได้ทำตามเป้าหมายที่วางไว้ ซึ่งเราไม่ได้มีเทรนเนอร์คอยบอกคอยว่าจะต้องทำอย่างไร เราก็ค่อยๆเก็บเกี่ยวประสบการณ์เอาเอง ในบางทริปที่แข่งขัน ในขณะที่เรายังใหม่อยู่นั้น เราไม่มีประสบการณ์ปั่นกลุ่ม เราทุ่มเทพลังงานไม่เหมาะสมกับระยะทาง ผลที่ได้คือในที่สุดก็หลุดอันดับ มาในปีนี้ เราก็พยายามหาวิธีการปั่นเพื่อให้เข้าอยู่ในกลุ่มให้ได้ ก็ได้อยู่ประมาณ 70 กิโลเมตรแหละ..หลังจากนั้น ตระคิวเริ่มถามหา ผมเริ่มทบทวนปัญหาที่เกิดขึ้นดูแล้วว่ามันคืออะไร ทำไมเราจึงเกิดตระคิวกรือเจ็บบริเวณกระดูก้นกกที่นั่งทับเบาะ ทำให้เราเกิดอาการที่ไม่สามารถใช้รอบขาได้อย่างที่ควรจะเป็น ซึ่ง ปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว สองครั้ง ในระยะทางที่ใกล้เคียงกัน คงจะต้องสอบถามผู้รู้กันต่อไปแหละว่าสาเหตุมันมาจากอะไร
การปั่นใจเกินร้อยในครั้งต่อๆไปคงต้องวางแผนการปั่นกันใหม่อีกครั้งแหละว่าจะทำอย่างไร ทำอย่างไรถึงจะเข้าเส้นชัยพร้อมๆกับกลุ่มโปรเค้ามั้ง..เป็นการบ้านที่ต้องหาวิธีการกันต่อไป สู้ตาย..
ปีนี้ได้ชวนน้องรัก..มาปั่นด้วย อ.โด่ง..แห่ง ราชภัฎอุบลฯ ปั่นจักรยานมาได้ประมาณ สี่เดือนแล้ว ถือว่าเป็นมือใหม่มากๆ น้องออกจักรยานเสือหมอบ น้องมีความตั้งใจในการปั่นและมีวินัยกับตัวเองมากเลย ผมรู้สึกึงการพัฒนาที่รวดเร็วของน้องมาก คือ แค่สี่เดือน ก็กล้าที่จะพิชิตฝันระยะทางไกลที่สุดในชีวิตในการปั่นจักรยานแบบต่อเนื่องไม่หยุดพัก โดยไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพเลยแม้แต่น้อย ขอแสดงความยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่ง
พี่หมูยอดนักปั่นอีกท่านหนึ่งซึ่งเป็นพี่ที่น่ารักในสำนักงานก็ได้ปั่นจักรยานเช่นเดียวกัน พี่เค้าก็ถือว่าใหม่เหมือนกันแต่ก็น่าจะเป็นปีแล้วละมั้ง พี่หมูจะออกทริปตอนเช้าตรู่ทุกวันในระยะทางประมาณ 20-25 ก.ม. และเคยได้พาร่วมทริประยะทางไกลกันอยู่หลายครั้ง ถึงแม้ทางจะไกล พี่แกก็ไม่ยอมแพ้ ก็ปั่นเข้าเส้นชัยได้เช่นกัน สุดยอดเลยพี่
มาถึงเพื่อนรักอีกท่านหนึ่งเสือเอกของเรา ผมก็ได้ชวนเพื่อนมาปั่นได้สามปีแล้วละ ถึงช่วงหลังๆนี้ เพื่อนจะมีเหตุยุ่งยากที่บ้าน ที่ต้องจัดการ แต่เชื่อว่าใจก็หลงรักจักรยานไปแล้วละ เป็นขาแรงของกลุ่มอีกคนเลยก็ว่าได้ ถ้าปั่นต่อเนื่องน่าจะสุดยอดไปแล้ว..ก็ไปออกทริปด้วยกันบ่อยมากเช่นกัน ก็อยากขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนคนนี้อย่างมากเลย..สู้ๆ.เสือเอก
เค้าบอกว่าเมื่อขึ้นหลังสือแล้วลงไม่ได้ เป็นอย่างนี้เองเหรอ..555+
Comments Closed