ใครไม่ทำเราทำ ตอนที่ 2

ใครไม่ทำเราทำ ตอนที่ 2 “อยากเห็นเด็กวิศวะเคารพผู้ใหญ่”

         ชื่อตอนนี้ ว่าอยากเห็นเด็กวิศวะเคารพผู้ใหญ่ ไม่ได้แปลว่าตอนนี้เด็กวิศวะไม่เคารพนะครับ แต่ผม(ผู้เขียน)หมายถึง อยากเห็นเด็กวิศวะ น่ารัก ไปมาลาใหว้ กับผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะ ครู อาจารย์ เจ้าหน้าที่ ที่อยู่ในคณะ รวมรุ่นพี่ด้วย อันที่จริง ตอนนี้ ที่เห็นบางคนทำ ก็ประมาณว่า ไหว้เฉพาะอาจารย์ที่สอน ในเทอมนั้นๆ แล้วก็รุ่นพี่

           การไหว้เป็นวัฒนธรรมที่ดีงาม อย่างหนึ่งของคนไทย เป็นการทำความเคารพ ที่ดูนอบน้อม สวยงาม อยากให้เด็กเยาวชนรุ่นใหม่ๆ รักษาเอาไว้ แต่ก็ไม่รู้กี่คนที่จะเข้ามาอ่าน และมีความเห็นตรงกับผม แต่ส่วนตัวมีความเชื่อว่า โลกนี้มีพลังหลายอย่างที่วิทยาศาสตร์ยังอธิบายไม่ได้ แต่ที่แน่ๆ คนทำความดี คนนอบน้อม มันจะเป็นสง่าราศี กับตัวเอง เด็กวิศวะ (พูดรวมๆ) บางคนก็ทำดีแล้ว อยากให้ทำดีต่อไป บางคนก็ยังไม่ทำ บางคนเขินที่จะทำ บางคนคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำ เพราะคิดว่าทำไปทำไม ไม่ว่าจะมีความคิดแบบใหน ถ้าเราทำความดี ความดี ก็อยู่กับเรา เช่นผมเล่าอดีตของผมให้ฟัง สมัยเรียนหนังสือ ฟ้าชาย เสด็จ ผ่านหน้าโรงเรียน ครูก็พามารับเสด็จ คนเยอะมาก ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ตำรวจ มีธงกระดาษคนละอันเอาไว้โบก รับเสด็จ ขณะที่ใกล้จะได้เวลา เสด็จผ่าน มีถุงพลาสติกใบใหญ่ ปลิวมากลางทางที่จะเสด็จ หลายคนเห็นแล้วเริ่มคุยกันเรื่องถุง ตำรวจที่ยืนคุมมอง แต่ไม่มีใครทำอาไร ผมเห็นและหวังว่าคงมีลมพัดให้ลอยไปที่อื่น แต่ไม่เป็นอย่างนั้น ผมตัดสินใจบอกตำรวจใกล้ๆ ว่าน้าๆเราไม่เอาออกเหรอครับ ตำรวจ บอกก็อยากเอาออก แต่เค้าต้องคุมตรงนี้ ผมเลยวิ่งไปเอาถุงเข้ามา
จากตรงที่ผมวิ่งไปถึงถุง เก็บถุงและกลับเข้าที่ ไม่น่าเกิน 5 วินาที แต่พอกลับเข้ามาเสียงปรบมือ โห่ร้อง เกรียวกราว ตำรวจยิ้มให้ หลังจากนั้นเพื่อนๆล้อสัก อาทิตย์ แล้วก็ลืมแต่มันเป็น 5 วินาทีที่ผมยังจำได้ ที่เล่าให้ฟัง คืออยากจะสื่อว่า ถ้าเราอยากทำความดีก็ทำเลย ไม่ต้องเข้นไม่ต้องอาย

               แต่ใครๆก็รู้ว่ามันดี เด็กวิศวะก็รู้ แต่อย่างว่าตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน จริงใหม๊ครับ